Kanlı taht yolunun ölüm meleğiydi o. Aşkın, öfkenin, hırsın, ölümün masum yüzüydü. Valide-i Muazzama Mahpeyker Kösem Sultandı. Ama kan, çıkmaz bir leke gibi bulaşınca akla, ele, yüreğe zaman bile çıkaramazdı o lekeyi bulaştığı yerden.Üzüm karası gökyüzünü aydınlatan bir meşaledir ölüm. Kimin elindedir, kimi yakacaktır bilinmez. Sırdır ölüm. Aynaların ardıdır; bakanın kendinden başkasını görmez olduğu bir yalana inanmaktır. Sustur ölüm. Ardında bıraktığı yeri göğü delen feryatlara sus olmaktır. Sestir ölüm. En sevdiğinin, kulağına söylediği güzel bir şarkıdır. Yoldur ölüm, yoldaştır; anadan, babadan, atadan, kardeşten, en sevdiğinin elinden çıkmazsa başlangıçtır ölüm.
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.